Z uwagi na coraz bardziej niepokojące informacje związane z odbieraniem dzieci przez Sądy i inne instytucje (które w tym uczestniczą) – rodzicom czy rodzinom oraz z powodu zwiększonego zaangażowani Fundacji „Razem Lepiej” w te sprawy, apelujemy, jako organizacja pozarządowa o zmianę praktyki sadowej i urzędniczej oraz o takie nowelizacje prawa, które zapobiegną takim działaniom i to wbrew dobru dziecka – na przyszłość.
Dzisiaj, w oparciu o Kodeks Rodziny i Opiekuńczy oraz ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej dokonuje się pozbawiania rodziców ich własnych dzieci z różnych, czasem irracjonalnych powodów. Nie wyczerpawszy różnych innych pomocowych i prewencyjnych środków prawnych (np. porady, szkolenia, przyznanie asystenta rodziny czy nawet pomoc finansowa) bez przeprowadzenia analizy rodzinnej i wiarygodności źródeł informacji, Sądy bezkrytycznie wydają orzeczenia o odebraniu dziecka.
Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r., rodzina przeżywająca trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych winna być wspierana w swoich działaniach, a art. 4 ww. ustawymówi wyraźnie o podmiotowości rodziny oraz prawie dziecka do:
1) wychowania w rodzinie, a w razie konieczności wychowywania dziecka poza rodziną – do opieki i wychowania w rodzinnych formach pieczy zastępczej, jeśli jest to zgodne z dobrem dziecka;
2) powrotu do rodziny;
3) utrzymywania osobistych kontaktów z rodzicami, z wyjątkiem przypadków, w których sąd zakazał takich kontaktów.
Te powyższe zapisy, są tylko ładnie brzmiącymi postulatami i w wielu przypadkach, nie mają zastosowania, bo kiedy dziecko znajdzie się już w rodzinie zastępczej, to „normą” jest, że kontakt z rodzicem wynosi ok. 6-10 h w miesiącu (sic!), co jest absolutnie przedmiotowym traktowaniem i dziecka i jego rodziców. Brak kontroli nad działaniami MOPRu, MOPSu, WCPRu i innych, prowadzi właśnie to tego typu patologii, o której teraz media donoszą. Zachodzi konieczność upublicznia niektórych skandalicznych przypadków, wyciągnięcia konsekwencji prawnych i zmiany sposobu realizacji podstawowych prawa dziecka i rodzica.
Jeżeli z uwagi na trudności materialne rodziny, państwo polskie ingeruje w taki sposób, że zabiera rodzicom dziecko lub dzieci, to stanowi to właśnie wyraz przedmiotowego traktowania godności dziecka i człowieka – małoletniego i jego rodziców. W prawie polskim nie ma takich przepisów, które nakazywałyby najdotkliwszą sankcję wobec dziecka i jego rodziców z powodu tzw. biedy. Jeśli już do tego doszło, to zadaniem państwa jest ochronić tę rodzinę i wspomóc ją do takiego poziomu, aż zacznie samodzielnie funkcjonować. Odebranie dzieci w takim przypadki, jest zupełnym absurdem.
Dlatego trzeba zmienić ten stan rzeczy.
